مقایسه مقاومت آنتی بیوتیکی اشرشیاکلی جداشده از ادرار بیماران بزرگسال با توجه به جنس، سن و نوع پذیرش

مقدمه و هدف: عفونت دستگاه ادراری، یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی است و اشرشیاکلی، شایع ترین عامل آن است. هدف از این مطالعه، بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های اشرشیاکلی از ادرار بیماران بزرگسال (15 سال و بالاتر) دارای علایم عفونت ادراری در بیمارستان پارس تهران به منظور تعیین مؤثرترین دارو در موارد درمان تجربی این عفونت ها بود. مواد و روش ها: نتیجه آزمایش تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی به دست آمده با روش دیسک دیفیوژن برای جدایه های اشرشیاکلی از ادرار بیماران، طی دوره ای سه ماهه از اول فروردین تا آخر خرداد 1392 مورد بررسی قرارگرفت. نتایج: فراوانی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه های اشرشیاکلی (562 جدایه) به آمپی سیلین 3/80 درصد، کوتریموکسازول 4/61 درصد، سیپروفلوکساسین 7/48 درصد، سفازولین 1/46 درصد، سفپیم 8/45 درصد، سفتریاکسون 5/42 درصد، توبرامایسین 7/28 درصد، سفتازیدیم 3/27 درصد، جنتامایسین 1/24 درصد، نیتروفورانتوئین 2/2 درصد، پیپراسیلین- تازوباکتام 4/1 درصد، آمیکاسین 5/0 درصد و کلیستین 4/0 درصد بود. مقاومت به مروپنم دیده نشد و 1/42 درصد از جدایه های اشرشیاکلی، دارای بتالاکتامازهای وسیع الطیف بودند. مقاومت بیشتر به اغلب آنتی بیوتیک ها در اشرشیاکلی جداشده از مردان نسبت به زنان، بیماران بستری نسبت به سرپایی و افراد دارای سن بیشتر نسبت به افراد جوان تر دیده شد که اختلاف برای برخی از آنتی بیوتیک ها از نظر آماری، معنی دار بود (p value <0.05). نتیجه گیری: با توجه به فراوانی بالای مقاومت به آمپی سیلین و کوتریموکسازول در اشرشیاکلی جداشده از ادرار به نظرمی رسد که این داروها برای درمان تجربی بالغان مبتلا به عفونت دستگاه ادراری، مناسب نیستند.